...tiho u sobi

...tiho u sobi svojoj.... zagrlih suzom noc..... zagrlih kisu.... sto znala sam sa vetrom ce mi doc.... spustila sam tiho zavesu tisine... bez dodira bez daha.... tiho... bez zraka..... sa knedlom u grlu i suzom u oku... skinuh masku probodenog osmeha sto krv od boli i iz nje kapa.... spustih tiho zavesu.... ne, ne bojim se nicega...ni mraka... samo secanja....sto navalise.... mnome da lete ko orkani i oluje.... i vetrove...sto zamrsise mi u tren kose.... pa me me na obale tuge nemilosrdno nose... naterase u oci suze.... i boli.... i zabolise me noge bose... snivam, a placem snove poslednje mirisne ruze.... i dok se nizu kisne kapi.... guram tuzne reci po papiru.... neispisane ..neizrecene..... dodire i poljupce... reci tisinom i ljubavlju natopljenje.... i ulazim u neke tamne hodnike tuge... vec dugo sve noci su neispavane ,duge.... oblivene suzama sa moga jastuka.... nespokojem .... i tamo negdje gdje se more na nebu spaja.... saljem ti reci zagrljene tisinom.... neka ih kapi kise tiho tebi nose..... tamo gde je plava modrina mora.... tamo gde je ljepota oceana i raja... tamo neka se moja i tvoja tisina.. suzom spaja.... u mom srcu.... i dalje roza ruza srece...ce cvasti.... u snovima svojim.. zauvijek tebe za sebe cu krasti..